اطلاع رسانی پیشگیری و کنترل ویروس کرونا

اطلاع رسانی پیشگیری و کنترل ویروس کرونا - 1399/04/10 12:00:00 ق.ظ

1399/04/10 12:00:00 ق.ظ توصیه های ایمنی, پیام فصل, بهار, تابستان, پاییز, زمستان

بسته های آموزشی و اطلاع رسانی پیشگیری و کنترل ویروس کرونا

چند نکته درباره کرونا

۴۷ درصد افراد با تست کووید۱۹ مثبت بدون علامت بوده‌اند.

البته این یک کار تحقیقی نیست و تنها نتیجه آمار انجام ۸۳ هزار تست کووید۱۹ توسط یک گروه پزشکی در هیوستون تگزاس بوده است.

تنها راه مبارزه با بیماریی که نصف مبتلایان به آن بدون علامت هستند، ماسک برای همه و رعایت فاصله اجتماعی است.

سالمندان؛ همدستی تنهایی و کرونا

منبع: روزنامه همشهری

حسین نحوی نژاد -کارشناس مسائل سالمندی: با شیوع ویروس کرونا متخصصان بارها عنوان کرده‌اند که سالمندان بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند و میزان مرگ‌ومیر در افراد سالمند بیشتر از سایر گروه‌های سنی است. اما واقعیت این است که گرچه سالمندان به‌دلیل شرایط جسمی و سنی خود ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری باشند اما اگر مسائل و ضوابط بهداشتی رعایت نشود همه افراد جامعه می‌توانند به کووید-19 مبتلا شوند. 2نکته را باید مدنظر داشته باشیم؛ نخست اینکه ابتلای به این بیماری به‌معنای پایان زندگی و مرگ نیست و دوم اینکه نباید این بیماری را ساده بگیریم و سهل‌انگارانه با آن برخورد کنیم. ادبیاتی که توسط افراد متخصص برای اطلاع‌رسانی استفاده می‌شود در بسیاری از موارد سالمندان را مورد خطاب قرار می‌دهد. این رویکردی است که علاوه بر فضای رسمی رسانه‌ها در خانواده‌ها هم دنبال می‌شود. برخلاف آنچه تصور می‌شود سالمندآزاری تنها کتک‌زدن و یا بی‌توجهی به سالمندان نیست و ایجاد ترس و اضطراب در جمعیت سالمند کشور به‌دلیل شیوع ویروس کرونا نیز نوعی از سالمندآزاری است. ترس جامعه از گسترش این ویروس باعث شده تا سالمندان‌ در ماه‌های گذشته انزوای بیشتری را تجربه کنند. بهداشت، نظافت، تغذیه و درمان، چکاپ‌های مستمر، تهیه دارو و خدمات پزشکی این افراد با اختلال مواجه شده و همین مسئله باعث می‌شود تا ریسک ابتلا به بیماری در این افراد بالا برود. در این مدت شاهد بوده‌‎ایم برخی سالمندان که تحت پوشش درمان برخی پزشکان متخصص بودند به‌دلیل فعالیت کمتر پزشکان متخصص و یا تعطیلی مطب‌ها نتوانسته‌اند از خدمات پزشکی مورد نیاز استفاده کنند و به نیازهای اساسی آنها کمتر توجه شده و همین مسئله باعث بروز بیماری و مشکلات در میان سالمندان می‌شود. با شیوع ویروس کرونا همه ما دچار نوعی افراط و تفریط شده‌ایم؛ در مقطعی از این بیماری می‌ترسیدیم و زندگی پر‌اضطرابی را تجربه کردیم، اکنون نیز به حدی از سهل‌انگاری رسیده‌ایم که دوباره آمار مرگ‌ومیرها 3رقمی شده و دیگر ترسی که روزهای اول از شیوع این بیماری داشتیم، نداریم. درخصوص سالمندان هم با فرد تنهایی مواجه هستیم که دوست دارد در کنار عزیزانش باشد اما به‌دلیل قرنطینه خانگی و رعایت مسائل بهداشتی در شرایط سختی قرار گرفته است. همین تنهایی و دوری از خانواده‌ها باعث می‌شود فرد سالمند دچار افسردگی و مشکلات روحی و روانی شود و میزان ایمنی بدن آنها پایین‌تر بیاید و همین مسئله میزان ابتلای این افراد به بیماری را بیشتر می‌کند. درخصوص سالمندان در زمانه همزیستی با ویروس کرونا باید میانه قضیه را رعایت کنیم. افراد خانواده با رعایت ضوابط بهداشتی باید تقسیم وظایف داشته باشند و با تهیه لیستی از تقاضاها و نیازهای روزمره و بلندمدت فرد سالمند و تهیه آنها به او سرکشی مرتب داشته باشند و در روزهای سختی که پیش روی همه مردم قرار دارد، سالمندان را کمتر از گذشته تنها بگذاریم.

زنان باردار بیشتر در معرض خطر کرونا هستند؟

منبع: روزنامه همشهری

علی ملائکه _ روزنامه‌نگار و پزشک: یک بررسی جدید نشان می‌دهد که بارداری ممکن است خطر شکل شدید کووید‌ ـ‌۱۹ را افزایش دهد، هرچند ظاهراً احتمال مرگ به‌علت این بیماری در زنان باردار بیشتر نیست. این بررسی جدید که مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا (CDC ) منتشر کرده‌اند، نشان می‌دهد زنان بارداری که مبتلا به کرونا می‌شوند، نسبت به افراد غیرباردار مبتلا به کرونا با احتمال بیشتری ممکن است در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شوند اما در نهایت زنان باردار نسبت به زنان غیر‌باردار در معرض خطر مرگ بیشتر نیستند.

CDC در راهنمای قبلی‌اش گفته بود که کووید ‌ـ1۹ تأثیر متفاوتی بر زنان باردار ندارد، اما با یافته‌های جدید، این سازمان در راهنمایش درباره زنان باردار تجدیدنظر کرده است و اکنون می‌گوید: «زنان باردار در معرض خطر بیشتر دچار شدن به بیماری شدید کووید-19 نسبت به زنان غیرباردار هستند.» این بررسی جدید که بزرگ‌ترین بررسی درباره کووید‌ـ۱9 در بارداری تا به حال است، اطلاعات درباره بیش از ۸۲۰۰ زن باردار و ۸۳۲۰۰ زن غیرباردار را در آمریکا که در سنین ۱۵ تا ۴۴ بودند و آزمایش کرونای آنها در فاصله‌ ماه‌های ژانویه تا ژوئن مثبت شده بود، دربرمی‌گیرد. این بررسی نشان داد که تقریباً یک سوم زنان باردار مبتلا به کووید‌ـ۱۹ بستری می‌شوند، درحالی‌که این رقم در زنان غیرباردار فقط 6درصد است. البته این بررسی نمی‌توانست میان زنان بارداری که به‌علت زایمان یا سایر اعمال مربوط به بارداری بستری شده بودند و زنانی که به‌طور خاص به‌علت کووید‌ـ ۱۹ بستری شده بودند، فرق بگذارد. همچنین پژوهشگران می‌گویند پزشکان معمولاً آستانه پایین‌تری برای بستری کردن بیماران باردار دارند. به‌عبارت دیگر بستری شدن زنان باردار لزوماً ممکن است به‌علت بیماری شدید کووید ‌ـ۱۹ نباشد.
اما این بررسی همچنین نشان داد که زنان باردار مبتلا به کووید ‌ـ ۱۹ نسبت به زنان غیرباردار با احتمال بیشتری ممکن است در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شوند یا نیاز به دستگاه تنفس مصنوعی پیدا کنند. بنابراین نتایج این بررسی هم خبرهای خوب و هم خبرهای بدی دارد. خبر خوب این است که ظاهراً زنان باردار با احتمال بیشتری به‌علت کووید ‌ـ۱۹ نمی‌میرند و خبر بد این است که با احتمال بیشتری ممکن است نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه داشته باشند.

چند نکته دیابتی در زمانه کرونا

منبع: روزنامه همشهری

سیدجعفر اسدالله‌پور-دکترای تغذیه و کارشناس طب ایرانی و دیابت: بیماران دیابتی افرادی هستند که به‌دلیل نقص مستقیم عضوی به نام لوزالمعده و به‌دلیل نقص غیرمستقیم اعضایی چون کبد و کلیه دچار اختلال تنظیم قند خون می‌شوند و این اختلال باعث مشکلاتی در روند جسمانی آنها می‌شود؛ مشکلاتی که دست و پاگیر بوده و در دوران قرنطینه کرونا به چند برابر رسیده است. بیماران برای برطرف‌کردن این مشکلات به دارو، انسولین و غذاهای مناسب حالشان نیاز دارند. برخی از بیماران روزانه در چند نوبت به مصرف دارو یا تزریق انسولین نیازمند هستند.
2گونه بیمار دیابتی داریم: نوع یک که وابسته به انسولین هستند و نوع دو که وابسته نیستند، ولی با توجه به وضعیت نامناسب تغذیه‌ای و همچنین رعایت نکردن موارد پیشگیری و کنترل توسط بیماران، بسیاری از بیماران غیروابسته به انسولین نیز به آن نیازمند می‌شوند.
در دوران شیوع کرونا و به‌دلیل کاهش تردد یا بعضا نبود امکان مراجعه حضوری برای تهیه اقلام یادشده، بیماران دیابتی و خانواده آنها دچار مشکل می‌شوند. علاوه بر آن، موضوع همه‌گیری بیماری کرونا مشکل را بسیار پیچیده کرده است. همانطوری که می‌دانیم داشتن بیماری‌های پایه‌ای و زمینه‌ای باعث افزایش صدمات و عوارض بیماری کرونا می‌شود و همین موضوع نگرانی بیشتر بیماران خصوصا مبتلایان به دیابت‌ را سبب شده است؛ طوری که با کوچک‌ترین اتفاق، آنها دچار نوسان شدید قند خون می‌شوند. البته بسیاری از نگرانی‌ها بیهوده است، ولی همین موضوع به آموزش نیاز دارد. تقویت روحیه و آرامش خیال بیماران در روند بهبود و کنترل بیماری آنها نقش بسزایی دارد و بحران کرونا طبیعتا در این مورد، اختلال ایجاد می‌کند و مانند بقیه افراد، آنها هم دچار اضطراب می‌شوند که در روند درمان‌شان ایجاد مشکل می‌کند.
در ماه‌های عادی و پیش از کرونا، موضوع آموزش از نگرانی‌های ما و بیماران نبود؛ چراکه به‌راحتی در فضاهای مختلف خصوصا خانه‌های سلامت، سراهای محله، مدارس و مساجد، امکان آموزش بی‌دغدغه فراهم بود، ولی در چند‌ماه اخیر به دلایل به‌وجودآمده، امکان آموزش و اطلاع‌رسانی مستقیم وجود ندارد و این مورد به‌صورت خیلی ضعیف‌تر از طریق فضای مجازی انجام‌پذیر شد.
مشکل اصلی، کهولت سن خیلی از بیماران دیابتی است که دسترسی به فضای مجازی برایشان امکان‌پذیر نیست و این مهم بر دوش خانواده‌های آنهاست که در این خصوص هم درصدی از آنها به‌دلیل اینکه جدای از فرزندان خود زندگی می‌کنند به هیچ‌وجه امکان‌پذیر نیست.
در حمایت از بیماران دیابتی، مراکزی بودند که با همکاری کانون دیابت شهرداری تهران، در این دوران نیز به فکر افراد دیابتی بوده و برنامه‌های زیادی جهت افزایش اطلاعات آنها و همچنین تقویت روحیه بیماران ترتیب دادند. این مراکز با بهره‌گیری از متخصصان خصوصا مربیان آموزشی توانستند از طریق فضای مجازی، مسابقات، چالش‌ها و آموزش‌های زیادی را برای بیماران دیابتی در این ایام آشفته‌بازار کرونایی ایجاد کنند. ازجمله برنامه‌هایی که توسط آنها ارائه شد، ایجاد گروه‌های غیرحضوری پرسش و پاسخ، مسابقات مجازی کتابخوانی، مسابقات نقاشی کودکان دیابتی و پخش ویدئوهای جذاب بوده است.
فعالیت‌های گروهی در دوران شیوع کرونا غیرقابل اجرا بود، ولی تا قبل از شروع سال جدید انجام می‌گرفت که شامل: اردوهای آموزشی- تفریحی، مسابقات ورزشی، مسابقات فرهنگی، پیاده‌روی عمومی، طناب‌کشی، طبیعت‌گردی، همایش‌های آموزشی و جشنواره‌های غذا و کاردستی بوده است. فعالیت‌های مشاوره‌ای و کمک‌درمانی مانند ارجاع بیماران به پزشکان معتمد، هماهنگی بستری یا اعمال جراحی زودهنگام و کم‌هزینه، مشاوره‌های حضوری پزشکی و روانشناسی نیز که برای کمک به بیماران انجام می‌گرفت، تحت‌تأثیر این اتفاقات غیرقابل اجرا شد.

احتمال انتقال کرونا در آسانسور

منبع: روزنامه همشهری

علی ملائکه ـ روزنامه‌نگار و پزشک: ویروس کرونا در فضاهای دربسته با تهویه کم که در آن افراد برای مدت‌های طولانی در فاصله نزدیک به هم قرار می‌گیرند، راحت‌تر منتقل می‌شود. آسانسور همه این ویژگی‌ها را دارد.
این امر به‌خصوص درباره آسانسورهای برج‌های اداری که شمار زیادی از افراد برای مدتی طولانی در کنار هم قرار می‌گیرند، صادق است. ویروس کرونا عمدتاً از طریق قطرک‌های تنفسی‌ـ ذرات بزرگ‌تر از ۵ میکرومتر‌ـ منتقل می‌شود که فرد دچار عفونت، هنگام سرفه و عطسه کردن، آواز خواندن و حرف زدن در محیط پراکنده می‌کند؛ بنابراین کمتر حرف زدن هنگام سوار بودن بر آسانسور و تشویق دیگران به انجام همین کار می‌تواند به کاهش خطر کمک کند. یک مشکل دیگر آسانسورها این است که بسیاری از آنها هواکش یا سایر روش‌های تهویه مکانیکی را ندارند و تنها تهویه طبیعی هنگام باز و بسته شدن درها در آنها رخ می‌دهد. از این‌رو با توجه به فاصله نزدیک افراد و تهویه محدود در برخی آسانسورها ماسک زدن هنگام سوار شدن به آنها ضروری است.
هدف از زدن ماسک در این مورد این است که اگر نادانسته دارای عفونت یا ویروس هستید، آن را به دیگری منتقل نکنید و دیگران نیز با زدن ماسک آن را به شما منتقل نکنند. کوتاه کردن زمان حضور در آسانسور و در نتیجه کم شدن زمان تماس شما با دیگران نیز خطر انتقال را کاهش می‌دهد. یک کار دیگر در آسانسور، رعایت کردن فاصله فیزیکی است که ممکن است در آسانسورهای کوچک قابل‌انجام نباشد.
اگر آسانسور شلوغ بود، بهتر است سوار آن نشوید و منتظر آسانسور بعدی بمانید یا از پله‌ها بالا بروید.
یک راه انتقال کمتر شایع ویروس کرونا، لمس سطوح یا اشیای آلوده است که ذرات ویروس روی آنها نشسته و سپس دست آلوده را به دهان، بینی یا چشم‌ها زدن. همچنین دکمه‌ها و درِ آسانسور درصورت آلوده شدن می‌توانند تا روزها ویروس را بر خود نگه دارند. این سطوح باید به‌طور مکرر پاک و ضدعفونی شوند. علاوه بر این، بهتر است با چیزی به جز انگشتانتان دکمه‌های آسانسور را فشار دهید؛ مثلاً آرنج پوشیده‌تان یا لبه کت‌تان یا چیزهای شبیه آنها. اگر هم مجبور شدید دکمه‌های آسانسور را فشار دهید، دست‌هایتان را بلافاصه بشویید یا ضد‌عفونی کنید.

مواجهه با اضطراب دوران کرونا

منبع: روزنامه همشهری

مهدیه صالحی ـ روانپزشک: همه‌گیری ویروس کرونا تأثیر زیادی بر زندگی این روزهای ما داشته است. شرایط زندگی و شغلی تغییر کرده و محدودیت‌های زیادی بر رفتارمان حاکم شده است. در این میان، یکی از احساسات شایع و البته طبیعی، اضطراب است. اضطراب احساسی است که به ما کمک می‌کند که از خطر دوری کنیم و ایمن بمانیم. این اضطراب می‌تواند سودرسان باشد اما گاهی طولانی می‌شود، رنج زیادی ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که نتوانیم به کارهای روزانه برسیم. در ضمن، اضطراب با اثری که بر بدن دارد، می‌تواند ایمنی بدن را کاهش داده و فرد مستعد، به بیماری مبتلا شود.
اما اضطراب چیست؟ به بیان ساده، یک حس درونی تشویش و نگرانی است که هشدار می‌دهد خطری در راه است.
چه علامت‌هایی دارد؟ اثر اضطراب روی بدن بدین صورت است که تپش قلب پیدا می‌کنیم، احساس درد و سنگینی در قفسه سینه داریم، احساس تنگی‌نفس داریم و دچار تعریق و برافروختگی می‌شویم. علامت‌های دیگری مثل لرزش دست و دردهای مبهم بدنی مثل دردگردن، کمردرد و سردرد نیز شایع است. گاهی نیز به‌دنبال این علائم احساس می‌کنیم که مبتلا به کرونا شده‌ایم و مکرراً به پزشک مراجعه می‌کنیم.
اضطراب روی فکر ما نیز اثر دارد. دائماً راجع به اتفاق‌های بد فکر می‌کنیم و عینک بدبینی به چشم‌هایمان می‌زنیم. فاجعه‌سازی کرده و فکرهای وسواسی پیدا می‌کنیم. گاهی روی رفتار ما هم اثر دارد؛ مثلا از مراقبت‌های بهداشتی خسته می‌شویم و رفتارهای پیشگیری ساده مثل ماسک‌زدن را انجام نمی‌دهیم.
چه زمانی باید به فکر راه‌حلی برای کم‌کردن اضطراب باشیم؟
وقتی دائماً اضطراب داریم و ساعت‌ها اشتغال ذهنی با نگرانی‌هایمان داریم. مشکلات خواب و دردهای بدنی بی‌دلیل داریم. زود عصبی می‌شویم و پرخاشگری می‌کنیم. اینجاست که باید به فکر باشیم و کاری برای کاهش اضطراب انجام بدهیم.
برای کاهش اضطراب چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم؟
یکی از این راهکارها سبک زندگی سالم است. ورزش کنید. میزان خواب مناسب داشته باشید. تغذیه خوبی داشته باشید و غذاهای ناسالم نخورید. قهوه و چای را کاهش دهید. از مصرف سیگار، الکل، مواد و مصرف خودسرانه دارو پرهیز کنید. با خانواده وقت بگذرانید و از حس‌ها و نگرانی‌هایتان با یک دوست صحبت کنید. اخبار را بیشتر از روزی یک‌بار چک نکنید.
همه افراد برای کاهش استرس راهکارهایی دارند. در گذشته در اضطراب‌ها چه می‌کردید؟ کتاب می‌خواندید؟ فیلم تماشا می‌کردید؟ به دل طبیعت می‌زدید؟ الان وقتش رسیده که از راهکارهای قدیمی استفاده کنید.
راهکارهای دیگری برای کاهش اضطراب وجود دارد، مثل تنفس عمیق، آرام‌سازی عضلانی، مراقبه و مدیریت افکار. این روش‌ها را فرا بگیرید و به‌کار ببندید.
اگر این راهکارها کمکی نکرد و اضطراب برایتان رنج ایجاد کرده، زمان این است که از یک پزشک، روانشناس یا روانپزشک جهت مدیریت اضطراب کمک بگیرید.

کرونا و ضرورت غربالگری سلامت روان

منبع: روزنامه همشهری

شهرام محمدخانی ‌_ دانشیار و مدیرگروه روانشناسی بالینی دانشگاه خوارزمی: بروز اختلالات روانی- اجتماعی مثل اختلال شایع افسردگی، اضطراب، وسواس، پرخاشگری یا مصرف مواد مخدر و حتی اقدام به‌ خودکشی یک‌بعدی نیست، بلکه، حاصل مجموعه‌ای از علل و عوامل فردی، روانشناختی، اجتماعی و زیستی است. دسته‌ای از این علل، علل زمینه‌ساز هستند که بستر و زمینه را برای پیدایش یک اختلال روانی ایجاد می‌کنند. این دسته شامل علل زمینه‌ساز ژنتیک یا زیستی، برخی ویژگی‌های شخصیتی و روانشناختی مانند باورها، نگرش و طرح‌واره‌های ناکارآمد اولیه هستند. این علل، زمینه را فراهم می‌کنند ولی الزاما همه افرادی که مثلا زمینه افسردگی دارند، دچار آن نمی‌شوند. برای اینکه علل زمینه‌ساز، خود را نشان دهد، به عامل دومی نیاز است که عامل آشکارساز نامیده می‌شود؛ عوامل آشکارساز در واقع مانند ماشه چکان عمل می‌کنند و آتش زیر خاکستر را شعله‌ور می‌سازند. رویدادهایی مانند بحران کرونا و تغییرات ناخواسته مربوط به آن که استرس بسیار زیادی را به جوامع وارد کرد، در کنار سایر رویدادهای استرس‌زای زندگی ازجمله عوامل آشکارسازی هستند که می‌توانند باعث بروز و تشدید برخی اختلالات روانی شوند. در این شرایط فردی که از قبل، زمینه اختلالات روانی مثل اضطراب، افسردگی و وسواس را داشته، دیگر نمی‌تواند خود را با تغییرات ناشی از این بحران وفق دهد و اینجا، شکاف ایجاد می‌شود. نتیجه شکاف، بروز اختلالی مانند افسردگی است.

دسته سوم، علل تداوم‌بخش اختلالات روانی‌اند. زمانی که فرد افسرده می‌شود، منزوی، نافعال و ناامید، روابطش کم و درگیر نشخوارهای فکری می‌شود و این عوامل باعث می‌شوند فرد در باتلاق افسردگی بماند.
اختلالات روانی تنها پیامد مشکلات مالی نیستند و اینکه مسائل مالی را علت‌العلل بدانیم، علمی نیست؛ مثلا فقط افراد فقیر نیستند که خودکشی می‌کنند، بلکه انسان‌های مرفه نیز ممکن است اقدام به‌خودکشی بکنند. یا فقط آدم‌های بیکار نیستند که دست به این عمل می‌زنند، بلکه افراد بیکار زیادی هستند که دنبال کار می‌روند و خودکشی نمی‌کنند. اما بیکاری، فقر، مشکلات معیشتی و نابرابری‌های اجتماعی عامل خطر محسوب می‌شوند. باید بین علت و عامل خطر تفکیک قائل شد. در دورانی که بیماری کرونا شایع شده است، مشکلات معیشتی-اقتصادی، عامل خطر به شمار می‌روند که احتمال بروز مشکلات را افزایش می‌دهند. اما الزاما علت قطعی محسوب نمی‌شوند.
اینجا پای مهارت‌های زندگی به‌عنوان عامل پیشگیری‌ و محافظت‌کننده در برابر اختلالات روانی وسط می‌آید؛ مهارت‌های زندگی مجموعه‌ای از توانمندی‌های فردی-اجتماعی‌ شامل مهارت‌های ارتباطی، مهارت حل مسئله و تصمیم‌گیری و مدیریت هیجانات و احساسات‌ که به افراد در زمینه مقابله مؤثر با تنش‌ها و چالش‌ها یاری می‌رسانند. پژوهش‌ها نشان داده است افرادی که مهارت‌های زندگی را کسب می‌کنند، در مقابله با سختی‌ و بحران‌ها توانمندترند و در مقایسه با کسانی که این مهارت‌ها را کسب نکرده‌اند، کمتر دچار اختلالات روانی می‌شوند. به همین دلیل، آموزش مهارت‌های زندگی و تاب‌آوری، از ارکان مهم نظام‌های آموزشی و سلامت در سراسر جهان است.
برخورداری از سیستم حمایتی نیز نقشی بسیار اثرگذار دارد. منظور، برخورداری فرد از حمایت خانوادگی و اجتماعی است. حمایت دولت‌ها خودش نوعی حمایت اجتماعی محسوب می‌شود؛ مثلا فردی که در دوران سختی و تنگنا، مورد حمایت قرار می‌گیرد، تاب و تحمل بیشتری در برابر اختلالات روانی دارد.
سلامت روان اهمیت بسیار زیادی در با نشاط‌بودن و کارا بودن افراد دارد. در زمان بحران‌هایی مانند کرونا، باید به آسیب‌ها و اختلالات روانی نیز توجه کرد. در این راستا، به برنامه‌ریزی در سطوح مختلف نیاز است.
شناسایی و غربالگری جمعیت‌های در معرض خطر در سطح کلان از سوی وزارت بهداشت، رفاه و سازمان‌هایی مانند بهزیستی و در سطح خردتر از سوی شرکت‌ها، کارخانه‌ها و مؤسسات، نخستین مرحله و مرحله بعد مداخله است. ارائه خدمات بهداشت روان پویا و بهره‌گیری از کارشناسان مجرب بسیار اهمیت دارد. متأسفانه در بسیاری از کارخانه‌ها، شرکت‌ها و ادارات، غربالگری روانی فقط در مرحله استخدام افراد انجام و بعد فرد رها می‌شود. نظارت بر نیروی انسانی و ارائه خدمات بهداشت روان که بخشی از آن آموزش مهارت‌های زندگی است، به افراد کمک می‌کند که در شرایط دشوار گلیم خود را از آب بیرون بکشند و مجبور نباشند به‌دلیل اینکه راهی به ذهنشان خطور نمی‌کند، خودکشی کنند! توجه به سلامت روان کارکنان و کارگران و ارزش قائل شدن برای آنها ارتباط تنگاتنگی با بهره‌وریشان نیز دارد. نمی‌توان از یک کارگر یا کارمند افسرده و خسته انتظار کارایی بالا داشت. پس سرمایه‌گذاری در زمینه آموزش مهارت‌های زندگی نوعی سرمایه‌گذاری برای ارتقای سلامت و پیشگیری از آسیب‌های روانی اجتماعی است.

چطور در زمانه کرونا به رستوران برویم؟

منبع: روزنامه همشهری

علی ملائکه ـ روزنامه‌نگار و پزشک: بازگشایی رستوران‌ها در هفته‌های اخیر امکان بیرون غذا خوردن را فراهم کرده است، اما هنوز باید احتیاط‌هایی را برای محافظت خودتان در برابر انتقال ویروس کرونا رعایت کنید. نکته اول این است که آمار محلی شیوع کرونا را دنبال کنید. اگر در جایی زندگی می‌کنید که شمار عفونت‌ها در حال افزایش است، خطر انتقال را در فضاهای عمومی جدی بگیرید. نکته بعدی ارزیابی خودتان است. اگر علائم کرونا دارید یا اخیراً با کسی تماس داشته‌‌اید که دچار عفونت کرونا بوده است، باید در خانه بمانید. همچنین اگر در گروه‌های پرخطر قرار دارید، یعنی ۶۵ ساله و بالاتر هستید یا دچار بیماری‌ شدید قلبی، بیماری مزمن ریوی، آسم متوسط تا شدید، چاقی شدید، دیابت، بیماری مزمن کلیوی، بیماری کبدی یا اختلال‌ دستگاه ایمنی هستید، باید در خانه بمانید و رفتن به رستوران را فراموش کنید. نکته بعدی ارزیابی رستورانی است که می‌خواهید به آن بروید. قبل از رفتن به رستوران با تماس تلفنی یا بررسی وب‌سایت آن ببینید پروتکل‌های بهداشتی اعلام شده برای جلوگیری از انتقال ویروس کرونا مانند کاهش تراکم ظرفیت آن به ۵۰‌درصد در آن رعایت می‌شود، یا نه. همچنین هنگام ورود به رستوران ببینید چه تغییراتی برای جلوگیری از انتقال ویروس در آن داده شده است. آیا فاصله یک تا یک و نیم متری میان میزها و صندلی‌ها و میان مشتریان و کارکنان رعایت می‌شود؟ آیا رستوران اجازه جمع شدن چندین نفر از مشتریان یا کارکنان را در کنار هم می‌دهد؟ اگر شمار زیادی از افراد در ورودی یا در کنار پیشخان رستورانی تجمع کرده‌اند یا کارکنان و مشتریان در فاصله نزدیک در ارتباط با هم هستند، احتمال انتقال ویروس در این محیط بالاست. رستورانی که تهویه خوبی دارد، پنجره‌های آن باز هستند یا امکان غذا خوردن در فضای آزاد را می‌‌دهد، انتخاب بهتری است. استفاده از حفاظ‌ها یا شیلدهای صورت به‌وسیله کارکنان رستوران نیز یک نشانه خوب است. همچنین مراقب لمس سطوح هم باشید و بعد از لمس چیزهایی مانند منوی رستوران بهتر است دست‌هایتان را ضد‌عفونی کنید. بهتر است مایع ضدعفونی‌کننده همراه داشته باشید. اگر لازم است دست‌هایتان را بشویید، وضعیت دستشویی می‌تواند میزان رعایت بهداشت در رستوران را هم به شما نشان دهد.
بالاخره اینکه بهتر است بعد از غذا خوردن، زیاد در رستوران نمانید. هرچه مدت ماندن شما در فضاهای عمومی بیشتر شود، امکان انتقال ویروس هم بالاتر می‌رود.

در میانه ترس و بی‌خیالی

منبع: روزنامه همشهری

همشهری، دو برخورد با کرونا ترس‌و بی‌خیالی را بررسی کرده و راه سومی را توضیح می‌دهد

حمیدرضا بوجاریان_خبرنگار: چه بخواهیم و چه نخواهیم کرونا این روزها همنشین زندگی ما شده است. برخی معتقدند باید با کرونا زندگی کنیم و نگذاریم نگرانی‌های ناشی از این بیماری کمتر شناخته‌شده ما را از ادامه زندگی بازدارد. کرونا روابط میان انسان‌ها، مشاغل و هنجارهای شناخته شده را تغییر داده است؛ تغییری که تا همین چند ماه قبل تصور عوض شدن آن را هم نمی‌کردیم. اینکه چطور با این تغییرات و تهدیدی که این ویروس برای سلامتی افراد دارد رو‌به‌رو شویم منجر به بروز رفتارهایی شده است که به گفته فروغ اسرافیلیان، روانشناس، ریشه در ترس‌ها، ناآگاهی‌ها و دانش کم ما درباره این ویروس و اپیدمی بالای آن دارد.

فاجعه‌سازی؛ روی دیگر وحشت

همه ما در زندگی استرس و ترس را تجربه می‌کنیم. حتما افرادی را در اطراف خود دیده‌اید که با شیوع بیماری کرونا به شدت دنبال اخبار و آمار مبتلایان و فوت شدگان هستند و به شدت تلاش می‌کنند از خبرهای این حوزه جا نمانند. این دسته از افراد معمولاً به دنبال فاجعه‌سازی از بیماری هستند و برای این نگاه خود استدلال‌ها و منطق‌های مختلفی دارند. چنین اتفاقی ناشی از نوع پردازش اطلاعات و تجربه‌های فردی است که در طول زندگی دریافت می‌کنیم. ترکیب این دو می‌تواند واکنش ما را نسبت به یک موقعیت رقم بزند. در برخی موارد شاهد هستیم که افراد نسبت به موضوع بیماری کرونا بیش برآورد دارند و آن را در حد یک فاجعه بالا می‌برند. این موضوع نیز ناشی از ترسی است که فرد با آن دست به گریبان است.

تعامل، راه عبور از بحران کرونا

کارآمدترین روش در شرایط کنونی همه‌گیری کرونا این است که بدانیم شرایطی که کرونا ایجاد کرده است با اپیدمی‌هایی که قبلاً آن را تجربه کرده‌ایم تفاوت‌های زیادی دارد. برای عبور از بحران کرونا، باید بدانید که غر زدن جز آزار رساندن به خود و دیگران کمکی نمی‌کند. کسانی که قرنطینه را تجربه کرده‌اند تفاوت‌هایی را در زندگی قبل از شیوع کرونا و بعد از آن حس می‌کنند. افراد ساعت‌های طولانی‌تری را کنار هم می‌گذرانند. کنار آمدن با این شرایط و واکنش‌هایی که نسبت به اتفاقات دارند نسبت به گذشته متفاوت شده است. این باعث شده تحمل افراد هم ارتقا پیدا کرده و استرس‌ها و اضطراب‌هایشان را با حرف زدن بهتر از قبل مدیریت کنند. نزدیکی اجتماعی و نه فیزیکی به هم یکی از پل‌های موفقیت در عبور از بحران کروناست.

افزایش ایمنی، بدون ترس و وسواس

ترس‌های ما رفتارهایمان را می‌سازد. هر چه رفتارهای ما در مقابل بیماری وسواس‌گونه باشد یا ترس در تعاملات ما با دیگران اثرگذارتر شود، امکان اینکه به این بیماری مبتلا شویم بیشتر است. کرونا معمولاً افرادی را هدف می‌گیرد که سطح ایمنی بدن آنها ضعیف‌تر از دیگران باشد. ترس و رفتارهای وسواس‌گونه ما سبب ترشح کورتیزول در بدن و در نتیجه کاهش سطح ایمنی شده و راه را برای ورود ویروس و مبتلا کردن فرد به بیماری باز می‌کند. سیستم ایمنی بدن ما این روزها به چیزی که نیاز ندارد ترس و اضطراب است.بنابراین به فیزیولوژی بدنتان بیش از هر زمان دیگری توجه کنید.این نکته مهم است که بدانید اگر ترس سبب مراقبت از شما شود این ترس مثبت و دارای کارکرد خوبی است اما اگر منتج به ایجاد تنش شود خطرناک و نگران کننده است.

انکار واقعیت برای داشتن حال خوب

برخی هستند که رویکرد انکار گونه‌ای به مسائل دارند. این رفتار معمولاً ناشی از ترس افراد است. این دسته از اشخاص، برای غلبه بر ترسی که دارند تلاش می‌کنند اطلاعاتی را که دریافت می‌کنند انکار کنند یا خود را از معرض دریافت اخبار دور نگه‌می‌دارند تا از واقعیت‌های پیرامون خود که ممکن است سبب دامن زدن به ترسشان شود فاصله داشته باشند. انکار و فرار از واقعیت در افرادی که چنین رویه‌ای را در برابر اتفاقات در پیش می‌گیرند منجر به ایجاد حس خوشایندی در آنها شده و اصطلاحاً حالشان را خوب می‌کند. در نهایت این افراد باید واقعیت‌ها را بپذیرند و با اضطرابی که درباره شیوع بیماری دارند غلبه کنند. برای غلبه بر این نوع نگاه، گفت‌و‌گو با روانشناسان می‌تواند کمک خوبی به قبول واقعیت و خودداری فرد از کوچک نمایی خطری که تهدیدش می‌کند، داشته باشد.

ابهام و جست‌وجو برای یافتن جواب

اطلاعات ما درباره کرونا و ساختار آن بسیار محدود است و دانش بشری در این باره محدود به 3 ماه گذشته است. شاید نبود اطلاعات کافی، دقیق و مستند درباره این بیماری و کسب آموخته‌های تازه درباره آن سبب شده است جامعه، با ابهام درباره کرونا و راه‌های مقابله با آن رو به‌رو شود. سیستم مغزی انسان علاقه چندانی به استدلال کردن برای پیدا کردن جواب ندارد و عموماً به دنبال این موضوع می‌رود که راه ساده‌تر را به عنوان جواب انتخاب کند. درباره کرونا هم این وضعیت وجود دارد اما، برای رسیدن به پاسخ تنها جست‌وجو در اطلاعات کافی نیست و بگذارید زمان به برخی سؤالات پاسخ دهد و ابهام‌ها را برطرف کند. این را در نظر بگیرید که باید هوشمندانه با اوضاع برخورد کنید و این هوشیاری در مراقبت از شما کافی است. البته اصل سازگاری توام با رعایت مسائل بهداشتی را فراموش نکنید.

ترس‌های پنهان ما

با توجه به شرایطی که این روزها داریم و خواسته یا ناخواسته با آن زندگی می‌کنیم باید ببینیم که در کجای پذیرش و نحوه مقابله با این بیماری جدید ایستاده‌ایم؟ آیا دائماً می‌ترسیم و از سر این ترس دائماً اخبار را پیگیری می‌کنیم و آن را انتشار می‌دهیم؟ آیا همه پیام‌هایی را که دریافت می‌کنیم جدی می‌گیریم و چندان به دنبال واقعیت‌سنجی پیام‌هایی که درباره این بیماری است نیستم و تنها آن را بازنشر می‌کنیم؟ اگر چنین رویه و رفتاری در مقابله با کرونا داریم ناشی از ترس است. با این رویه، دائماً احساس منفی را تجربه می‌کنیم. حتی ممکن است مرتب احساس کنیم تب داریم، کم اشتها شده‌ایم، کم‌خوابی داریم و به تبع آن پرخاشگر،عصبانی و غیرقابل تحمل شویم. به دلیل غلبه ترس، دائماً فکر می‌کنیم اگر مبتلا شدم چه اتفاقی می‌افتد؟ به دلیل این ترس بسیاری از برنامه‌های روزمره خود را که حتی ممکن است نیاز به خارج شدن از خانه به عنوان یک مکان امن داشته باشد متوقف کرده یا با نگرانی انجام دهیم.

تبدیل تهدید کرونا به فرصت

افرادی هستند که همه شرایطی را که کرونا در جامعه ایجاد کرده است می‌شناسند. برای همین سبک زندگی خود را تغییر داده و به عبارتی می‌کوشند با کرونا زندگی مسالمت‌آمیزی داشته باشند. به این معنا که هم زندگی را با توجه به شرایط تازه مدیریت می‌کنند و هم کنار آن با استفاده از دانش و خلاقیت‌هایی که به خرج می‌دهند خود را از ابتلا به بیماری در امان نگه‌می‌دارند. در این مرحله افراد وارد دوره رشد و شکوفایی شده‌اند و با استفاده از این توان به این درک رسیده‌اند که چگونه بر ترس خود مسلط شوند و با دانشی که به دست آورده‌اند سبک جدید زندگی با بیماری را انتخاب کنند تا تهدید کرونا را به فرصت تازه‌ای برای خود و اطرافیانشان تبدیل کنند. این نوع از تغییر سبک زندگی دامنه وسیعی را در بر‌می‌گیرد که شامل توجه بیشتر به سلامت فردی، مدیریت بچه‌ها و جلوگیری از بروز تنش در خانواده و تمرین همدلی است که شاید تا پیش از شیوع بیماری کمتر به این مسائل توجه می‌شد.

تسلط بر ترس های ناشی از ابتلا

بسیاری با بیماری کرونا آشنا شده‌اند و نشانه‌های آن را به خوبی می‌شناسند. بیماری منجر به بروز تغییرات جدی در رفتارها و تعاملات مردم با یکدیگر شده است و از این رو، آنهایی که بیماری را شناخته‌اند خود را برای زندگی در دوره کرونا آماده می‌کنند. رفتارهایی که به واسطه شناخت بیماری انجام می‌شود شاید تا 3 ماه قبل که خبری از بیماری نبود، رفتاری وسواسی شناخته می‌شد اما، با درک شرایط تازه و شناخت نسبی از بیماری و راه‌های جلوگیری از همه‌گیری آن رفتارها به شکل هوشمندانه‌ای در حال تغییر است. افراد بر اساس ترس‌ها و نگاه واقع‌بینانه به آن، رفتار خود را در مواجهه با بیماری تغییر می‌دهند. با این اتفاق به جای اینکه ترس بر افراد مسلط شود، این ما هستیم که بر ترس مسلط شده و می‌توانیم توانمندی خود را برای اتخاذ بهترین تصمیم‌ها در برخورد با کرونا افزایش دهیم.

لذت یک حال خوب

ابهام درباره کرونا