به گزارش روابط عمومی سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، متن یادداشت به این شرح است:

هفتم مهر ماه به مناسبت شهید شدن تعدادی از آتش نشانان در پالایشگاهی که توسط دشمن بعثی بمباران شده بود روز ملی آتش نشانی و ایمنی نامگذاری شده است. حادثه ای که در آن نیروهای جان بر کف و کارآزموده آتش نشانی تن به کوه آتش زده و با ایثار و از خود گذشتگی برای ایمنی و سلامت مردم جانفشانی کردند. در این حادثه آتش نشانان دلیرانه به دل آتش زدند و در حال اطفاي حريق بودند كه بار ديگر پالايشگاه بمباران شد و آتش نشانان بيشماري در حين عمليات به مقام والاي شهادت نائل شدند.

امروز چهل سال از آن واقعه دردناک می گذرد. آن انسان­های والامقام هم دیگر در کنار ما نیستند اما رسم و مرام آنها هنوز در دل مردمان این مرز و بوم خاموش نشده است. آنان که در سال 1395 در حادثه پلاسکو شهادت را به جان خریدند تا مردمشان از گزند آتش در امان باشند و آن آزادمرد دستفروشی که چندی پیش در حادثه سینا اطهر یک تنه چندین نفر را از دل آتش بیرون کشید، ستارگان درخشان همین مرز و بوم هستند.

زلزله، سیل، آتش سوزی، طوفان و ... از جمله حوادثی هستند که همواره جای جای کشور را در معرض تهدید قرار می دهند. با وقوع هر یک از این بحران­ها، مجددا چهره زیبای نوع دوستی، از خود گذشتگی و ایثار مردم سرزمین­مان نمایان می شود و صحنه­های دل­انگیز همیاری به نمایش گذاشته می شود. خیل نیروهای داوطلب، کاروان­های امدادرسان، کمک­های مالی و ... به راه می­افتد تا مرهمی باشد بر آلام آسیب دیدگان. اما گستره حوادث و آسیب­های وارد شده بر هموطنان گویای این است که اقدامات کافی نیست. بهتر از این هم ممکن و شدنی است.

پیش بینی حوادث و مخاطرات و پیشگیری از وقوع خسارات ناشی از آنها در دنیای امروز ممکن شده است. سیستم­های هشدار سریع بر اساس شناخت و پیش بینی عوامل خطر زا کاملا قابل طراحی، برنامه ریزی و اجرا هستند. ضوابط و دستورالعمل­های لازم برای جلوگیری از خسارات در انواع حوادث در دنیای امروز پیشرفت بسیاری نموده و کارآمدی خود را به نمایش گذاشته است. قوانین و مقررات لازم برای اطمینان از ساخت و سازهای ایمن و اجرای سیستم­های مدیریت ایمنی مبتنی بر مشاهدات و پیشرفت­های علمی آماده و فراهم است. اما آنچه انسان را به تفکر فرا می خواند این سئوال بزرگ است که چرا در صحنه عمل و اجرا هنوز فاصله تا این هدف زیاد است؟

بنده برای نشان دادن سرعت عمل انجام امور به عنوان نمونه به قانون مدیریت بحران جدید کشور اشاره می­کنم. تصویب این قانون در مجلس شورای اسلامی سال­ها به طول انجامید و بالاخره در تاریخ 4/6/1398 قانون مذکور توسط ریاست محترم جمهور ابلاغ گردید. از آن زمان تاکنون بیش از یک سال گذشته و مجموعه کشور در حال تهیه و تصویب اسناد، دستورالعمل­ها و آیین نامه­های اجرایی این قانون است و در حال حاضر عملا در بی قانونی محض قرار داریم. با گذر از این زمان و پس از تصویب همه موارد ذکر شده، به مرحله اقدام برای اجرای قانون می­رسیم که با تغییرات اساسی صورت گرفته در آن، زمانی نیز به رفع چالش­های اجرا خواهد گذشت و نهایتا چندین ماه دیگر نیز برای شروع کار و اقدام از دست خواهد رفت. امید است اقدام با سرعت عمل بیشتر در مسیری که مقصد آن روشن است در دستور کار تمام مسئولان قرار گیرد، زیرا فرصت آن قدرها هم که گمان می­کنیم زیاد نیست.