بر اساس بند 1 مصوبه طرح جامع مديريت بحران شهر تهران، شهرداری تهران ملزم به تشكيل ستاد مديريت بحران شهر تهران با هدف هماهنگی امور مربوط به مراحل مديريت بحران (پيشگيری، آمادگی،‌ مقابله و بازسازی) شد و تمامی دستگاه‌های اجرايی و سازمان‌های مستقر در شهرتهران موظف شدند با اين ستاد همكاری نمايند.به اين ترتيب ساختار دبيرخانه طرح، به ستاد و مركز مديريت بحران شهر تهران گسترش يافت. همچنين براساس مصوبه كميته ملی كاهش اثرات بلايای طبيعی شهردار تهران از سوی وزير كشور به عنوان رئيس ستاد مديريت بحران شهر تهران منصوب شد. از سوی ديگر با توجه به این كه مرکز مطالعات زلزله و محیط زیست شهرداری تهران با همكاری آژانس همكاری‌های بين‌المللی ژاپن (جايكا) طرح ريز پهنه‌بندی لرزه‌ای شهر تهران را در دست انجام داشت، به تدريج زمينه همكاری، تعامل و ادغام دو مجموعه دبيرخانه طرح جامع مديريت بحران شهر تهران و مركز مطالعات زلزله و محيط زيست شهر تهران، فراهم شد.

نمودار سازمانی مركز مديريت بحران شهر تهران اواخر سال 1380 در شهرداری تهران به تصويب رسيد. در پنجم خردادماه سال 1380 برای اولين بار وزير كشور وقت طی حكمی شهردار وقت تهران را به سمت رئيس ستاد مديريت بحران شهر تهران منصوب كرد. مراحل قانونی شكل‌گيری، تجهيز و جذب نيروی متخصص در مركز پيشگيری و مديريت بحران شهر تهران ادامه يافت و در سال 1382 ساختار مركز پيشگيری و مديريت بحران در شهرداری تهران تثبيت شد، اما همچنان گام‌های ديگری برای قوام اين ساختار مورد نياز بود. در خردادماه سال 1383 شورای اسلامی شهر تهران اصلاح اين ساختار را در دستور كار خود قرار داد و در نهايت، مركز پيشگيری و مديريت بحران شهر تهران با اساسنامه‌ای مشتمل بر 24 ماده و 18 تبصره (مصوب يكصد و شصت و يكمين جلسه از دومين دوره شورای اسلامی شهر تهران مورخ 28/4/1384) به »سازمان پيشگيری و مديريت بحران شهر تهران« ارتقاء يافت.